معنی میخانه نشین در لغت نامه دهخدا

آن که مقیم میکده باشد. که در میکده بسر برد:، عافیت چشم مدار از من میخانه نشین، که دم از خدمت رندان زده ام تا هستم.، حافظ

معنی میخانه نشین در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که دایما یا غالبا در میخانه باشد: عافیت چشم مدار از من میخانه نشین که دم از خدمت رندان زده ام تا هستم. (حافظ)

معنی میخانه نشین - جستجوی لغت در جدول جو

میخانه نشین(دَ گَهْ پَ رَ)

لغت نامه دهخدا

میخانه نشین

فرهنگ لغت هوشیار

خانه نشین

ویژگی کسی که به سبب بیماری یا از دست دادن شغل در خانه به سر می برد، ساکن خانه

فرهنگ فارسی عمید

خانه نشین

(بَ تَ / تِ)

آنکه در خانه نشیند، معزول. منعزل. بیکار از شغل دولتی. بیکاراز عمل، منزوی. عزلت گزین:
هرکه چون سایه گشت خانه نشین
تابش ماه و خور کجا یابد.
ابن یمین.
، مغضوب

لغت نامه دهخدا

خانه نشین

گوشه نشین، معزول

فرهنگ لغت هوشیار

خانه نشین

((~. نِ))

منزوی، گوشه نشین

فرهنگ فارسی معین

خانه نشین

بازنشسته، بازنشست، متقاعد، زمینگیر
متضاد: سرپا، قبراق، بیکار، بیکاره، خلوتی، گوشه نشین، گوشه گیر، منزوی، خانه بند

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی میخانه نشین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما